Jestem nauczycielem języka polskiego. Tłumaczę, opowiadam, wyjaśniam, czytam na głos, interpretuję, podpowiadam. Nie chcę, żeby reklamy na kanale YT zakłócał W X wieku święty Wojciech spisał prozą opowieści chrześcijan o Aleksym. Czas akcji „Legendy o świętym Aleksym” to najprawdopodobniej przełom czwartego i piątego wieku – wtedy podobno żył święty Aleksy. W utworze widzimy też wzmiankę o ówczesnym papieżu – Innocentym, który pobłogosławił ślub Aleksego i Famijany Życiorys św. Aleksego. Książę Eufamian i jego żona Aglias mieli syna o imieniu Aleksy. W wieku 24 lat Aleksy ożenił się z córką cesarza po czym oddał jej pierścionek i poszedł służyć Bogu. Zabrał ze sobą dużo złota i srebra, i po drodze rozdał to biednym. Sam zaś żebrał pod kościołem, w którym z obrazu zeszła Matka Postać głównego bohatera zyskała swą popularność w Europie Zachodniej i w Polsce dzięki pochodzącej z X wieku Homilii o św. Aleksym autorstwa św. Wojciecha. W naszej literaturze dowodem inspiracji Legendą stała się ludowa opowieść o polskim odpowiedniku Aleksego - Kazimierzu Korsaku, zapisana w XVIII wieku. Z kolei w średniowiecznym utworze hagiograficznym "Legenda o św. Aleksym" pochodzącym z XV wieku, zaistniała sytuacja jest zupełnie inaczej przedstawiona. Autor nie opisuje z punktu widzenia małżonki, tak jak w przypadku K. Iłłakowiczówny, lecz patrzy na wydarzenia obiektywnie. Ramy czasowe. Poleca: 82. Wśród naukowców zajmujących się historią i historią literatury oraz filozofii istnieje spór o to, gdzie zaczyna się Średniowiecze, a kończy Starożytność. Należy pamiętać, iż bardzo często przejście od jednej epoki do drugiej dokonywało się na przestrzeni wielu lat, a przyjęte daty graniczne są - tekst Legendy o Św. Aleksym. 4. Przebieg lekcji. a) Faza przygotowawcza. Nauczyciel podaje uczniom temat lekcji. Informuje, że poznany na poprzedniej lekcji Św. Aleksy – to nie tylko wzór średniowiecznego ascety - legenda o nim posłuży do poznania nowego typu literatury. UNGzm. Wiener Slavistisches Jahrbuch Vol. 50 (2004), pp. 171-194 (24 pages) Published By: Harrassowitz Verlag Ach, Krolu wieliki nasz, Coż Ci dzieją Maszyjasz, Przydaj rozumu k mej rzeczy, Me sierce bostwem obleczy, Raczy mię mych grzechow pozbawić, Bych mogł o Twych świętych prawić: Żywot jednego świętego, Coż miłował Boga swego. Cztę w jednych księgach o nim; Kto chce słuchać, ja powiem. W Rzymie jedno panię było, Coż Bogu rado służyło, A miał barzo wielki dwor, Procz panosz trzysta rycerzow, Co są mu zawżdy służyli, Zawżdy k jego stołu byli, Chował je na wielebności i na krasie, Imiał kożdy swe złote pasy. Chował siroty i wdowy, Dał jim osobne trzy stoły; Za czwartym pielgrzymi jedli, Ci (ji) do Boga przywiedli; Eufamijan jemu dziano, Wielkiemu temu panu. A żenie dziano Aglijas; Ta była ubostwu w czas. Był wysokiego rodu, Nie miał po sobie żadnego płodu, Więcci jęli Boga prosić, Aby je tym darował, Aby jim jedno plemię dał. Bog tych prośby wysłuchał. A gdy się mu syn narodził, Ten się w lepsze przygodził: Więc mu zdziano Aleksy, Ten był oćca barzo lepszy. Ten więc służył Bogu rad. Iże był star dwadzieścia, k temu cztyrzy lata, Więc k niemu rzekł ociec słowa ta: Miły synu! Każę tobie, Pojim zajegoć żonę sobie; Ktorej jedno będziesz chcieć, Ślubię tobie, tę masz mieć. Syn odpowie oćcu swemu, Wszeko słusza starszemu: Oćcze! wszekom ja twoje dziecię, Wiernie dałbych swoj żywot prze cię; Cokole mi chcesz kazać, Po twej woli ma się to (z)stać." A więc mu cesarz dziewkę dał, A papież ji z nią oddał. A w ten czas papieża miano, Innocencyjusz mu dziano; To ten był cesarz pirzwy, Archodonijusz niżli; Ktorej krolew nie Famijana dziano, Co ją Aleksemu dano. A gdy się z nią pokładał, Tej nocy z nią gadał; Wrocił zasię pirścień jej, A rzekł tako do niej: Ostawiam cię przy twym dziewstwie, Wroć mi ji, gdy będziewa oba w niebieskim krolewstwie; Jutroć się bierzę od ciebie Służy(ć) temu, cożci jest w niebie; A gdyć wszytki stoły osiędą, Tedyć ja już w drodze będę. Miła żono! każę tobie, Służy Bogu w każdej dobie. Ubogie karmi, odziewaj; strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Home Sztuka, Kultura, KsiążkiJęzyk Polski blocked zapytał(a) o 20:55 Gdzie znajdę pełen tekst "Legendy o św. Aleksym"? Jak w tytule. Zaznaczam, że chodzi mi tu o KSIĄŻKĘ z pełnym tekstem legendy. 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 21:25 no dzięki, ale zależy mi na KSIĄŻCE w której jest ten tekst 0 0 Majuśśś odpowiedział(a) o 21:34 [LINK] wydaje mi się że w tej książce bedzie cały tekst 0 0 Majuśśś [Pokaż odpowiedź] Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Tytuł: Legenda o świętym Aleksym Autor: anonimowy Czas i miejsce powstania: Azja Mniejsza, około V-VI w. Gatunek: hagiografia (z gr. hagios – święty, grapho – piszę) – literatura opisująca życie i śmierć świętych, o charakterze dydaktycznym. Obejmuje legendy, żywoty świętych i męczenników. Popularne w średniowieczu, pełniły wtedy funkcję dydaktyczną, rozpowszechniały katolicyzm i zalecały ascezę. Gatunkiem hagiografii jest legenda, która zawiera elementy fantastyki i cudowności. Tematem były początkowo żywoty świętych, dopiero w XVII w. legendę zaczęto kojarzyć z podaniami ludowymi. Literatura hagiograficzna przekazywała ludziom poprzez przykłady, drogę do zbawienia, którą można było osiągnąć wyrzekając się bogactwa, modląc się, kontemplując i naśladując ideały. Historię spisano w X w. Pierwsza część dzieła to apostrofa do Boga, z prośbą o oczyszczenie, to inwokacja. Utwór to rodzaj liryki bezpośredniej (zwrotu do adresata), gdzie małżonka świętego Aleksego zwraca się do swojego męża. Podmiot liryczny wypowiada się w 1 os. czasu przeszłego. Żona wspomina to co się wydarzyło zwracając się do męża w formie apostrofy. Najstarszy rękopis pochodzi z XV w. i znajduje się obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej. Tekst składa się z 241 wersów, napisanych głównie ośmiozgłoskowcem. Losy św. Aleksego: Ojcem Aleksego był Eufemian (król) a matką Aglijas, długo modlili się aby bóg obdarzył ich dzieckiem. Aleksy wychował się w bogatym rzymskim domu, w duchu chrześcijańskim. Gdy miał 26 lat rodzice postanowili, że się ożeni z księżniczką Famijaną. Jednak Aleksy porzucił ją w noc poślubną. Zwrócił jej pierścień zaręczynowy, nie skonsumował małżeństwa. Udał się do rodziców i zabrał ze sobą tyle złota ile mógł udźwignąć. Później rozdał kosztowności żebrakom i sam udał się na wędrówkę żebraczą. Został żebrząc pod kościołem, czas spędzał na modlitwie i rozmyślaniach o Bogu. Na progu kościoła zdarzył się pierwszy cud. Klucznikowi objawiła się Maryja schodząca z obrazu. Kazała mu otworzyć kościół Aleksemu: odemknij mu kościół boży ać na tym mrozie nie leży. Działo się to często, więc wkrótce rozeszła się wieść o cudach. Aleksego obwołano świętym, mimo to nie chciał rozgłosu, aby go uniknąć wyruszył więc w podróż, której celem okazał się być Rzym, z którego pochodził. Spotkał ojca i poprosił go o jałmużnę, ten jednak nie rozpoznał w żebraku syna. Zamieszkał pod schodami rodzinnego domu, żywił się resztami z pańskiego stołu, służba wylewała na niego pomyje i wyśmiewała się z niego. Nikt z rodziny nie rozpoznał w nim zaginionego syna. Po 16 latach takiego życia bliski był już śmierci, napisał list w którym zrelacjonował swój żywot i umarł. Gdy zmarł zaczęły dziać się kolejne cuda, wszędzie samoistnie zaczęły bić dzwony, co dziwiło ludzi. Niewinne dziecko powiadomiło ludzi o śmierci Aleksego, co uznano za cud. Ludzie wychodzili z domów. Wyruszyły procesje z gromnicami i feretronami, a gdy się zeszły wszyscy klęczeli przed ciałem. Nawet papież z kardynałem i cesarzem chcieli zobaczyć gdzie umarł Aleksy. Księża próbowali wyjąć Aleksemu list z ręki ale uczyniła to dopiero żyjąca w czystości żona zmarłego. Podobno woń ciała Aleksego miała moc uzdrawiającą, każdy kto się do niego zbliżył został uzdrowiony. Świece przy zmarłym paliły się żywym ogniem. Gdy Aleksy umarł zdawało się, ze w Rzymie wybuchł pożar. Żona św. Aleksego była pełna sprzeczności, wewnętrznie rozdarta. Z jednej strony zgadza się na tułaczkę świętego, a z drugiej była smutna, tęskniła i czekała na powrót męża, poszukiwała go i pragnęła jakiegoś znaku. Miała poczucie zmarnowanego życia, w związku z tym pogardzała żebrakami. Początkowo oczekując na męża była młoda i piękna ale z czasem zaczęła ukrywać uczucia, przez co stała się zimna i twarda. Była dumna z powołania męża i z jego świętości ale jednocześnie czuła straszliwą rozpacz gdy umarł. Święty Aleksy został przedstawiony w sposób jednoznaczny, wyrzeka się majątku a jego atrybutami stają się sakwa, kił i głosiennica. Konsekwentnie realizuje swój cel, nazywany jest stworem i płazem ale także mędrcem rybakiem, który wyszedł z siecią na połów i ruszył w chwale. Oddał się Bogu bez reszty i poszedł za Jezusem. Wyrzekł się wszystkiego aby dostąpić świętości. Wiódł doskonałe życie i godnie umarł, mimo że bez patosu na progu swojego rodzinnego domu. Jego przeciwieństwem był Roland. Nawiązania: Opowieść małżonki świętego Aleksego ? Kazimiera Iłłakowiczówna (1892-1983). Motyw porzuconej w imię wyższych celów żony. Opowiada o jej przeżyciach, ludzkiej tęsknocie i buncie wobec straty miłości. Nawiązania do uległości i samopoświęcenia żony. Plan żywota (z reguły był wyidealizowany): Narodziny w zamożnym domu Wyrzeczenie się bogactw, zaszczytów i szczęścia rodzinnego Życie w ascezie: fizycznej (cielesnej, życie w skrajnej nędzy) i duchowej, niezwykła pobożność i pokora Śmierć, której czas najczęściej znali święci i cuda dziejące się po niej Wzorzec kompozycyjny legendy hagiograficznej: Prolog – prośba o natchnienie i wyrozumiałość czytelników w formie apostrofy Właściwa opowieść – odpowiada o narodzinach, dzieciństwie, młodości, cnotliwym małżeństwie, cuda, kult za życia, cierpienia, prześladowania, umartwianie, scena męczeńska lub świętobliwa śmierć i pogrzeb Cuda pośmiertne Odpowiedzi lukasz10 he he odpowiedział(a) o 17:20 -realizuje wskazanie ewangelii;-wyzeka sie bogactw,sławy,zyje w nedzy,jest bezimienny;-szuka cierpien i niewygod;-zyje w czystosci;-znosi ponizenia i upokorzenia. 0 0 Stefan14 odpowiedział(a) o 16:09 pomarzcie ludzie ja też mam to zadane ! :( 0 2 Uważasz, że ktoś się myli? lub

legenda o św aleksym tekst